ALEVİLERİN PRANGASI HOŞGÖRÜ

Neredeyse katletmeyen imparatorluk, devlet, sistem, rejim, hükümet ve iktidar kalmamış  fakat hâlâ aman ne yaparlarsa yapsınlar hoşgörüyü elden bırakmayalım, dilimizden indirmeyelim diyenler.

Kılıç karından girmiş sırttan çıkmış, bıçak kemiğide geçmiş kelleyi koparacak, silahlarında öldürmekten mermi kalmamış, baltalarını Maraş’ta bebelere indirmişler, Sivas’ta ateşlerini semaha duranlara yakmışlar,

yinede yediden yetmişe aman dikkat hoşgörü diyenler.

Tepedeki hergün ana muhalefet liderine Aleviliğini hatırlatarak  ekranlardan cibiliyetin belli diye bas bas bağırıyor, olmadı ekliyor ”Cemevi cümbüş evi” diyor, çocuklarına zorla sünni din derslerini dayatıyor, ramazan ayında gecenin bir yarısı uykunun en tatlı yerinde oruçlu olduğunu göstermek için kalkıp ışık yaktırıyor, Aleviliğin karşılığının en ağır küfür ve hakaret olduğunu ömür boyu beynine kazıya kazıya yerleştiriyor, sen buna karşın gözyaşlarını akıtarak inadına hoşgörü diyorsun…

Bütün liyakatına rağmen devletin önemli kurumlarında sonuncu statülerde olan ve hatta hizmetçiliğe layık görülen sen Alevi yurttaş tüm bu yapılanlar karşısında hâlâ hoşgörü diyorsan suçu birazda kendinde ara ve şöyle kuvvetli bir silkinip ben ne yapıyorum de…

Katledilen, ötekeleştirilen, ötelenenen sen, hoşgörüyü gösteren sen. Toplumsal her olayda kapısına dayanılan sen hoşgörüyle katliamcısına kapısını ardına kadar açan sen. Hakaret ve küfürlere maruz kalan sen, bunları yapanları arz-ı endamla ağırlayan yine sen.

O sana horgörüyü dayatıyor sen hoşgörüyü dillendirerek bıçağına boynunu uzatıyor, attığın taş camımı kırdı, kafamı kırmalıydı hatta canımı almalıydı diyorsun. Toprağın altında da hoşgörü diyemezsin, gel bu hoşgörüyü bir daha düşün derim.

Alevilerin katliamcılara, asimilecilere, tekçilere, faşistlere, yobazlara, hırsızlara ve arsızlara hoşgörüsü olmaz, olamaz ve olmamalıdır..

Mesut Kabakçı