ÇARESİZLİK

Şimdi anlatacağım hikâye bu kadarınada pes dedirtecek cinsten.

Oğlum kasık fıtığından ameliyat oldu. Dünyanın en kolay ameliyatı, ondakkalık iş. Çocuk ameliyattan çıktı ,o geceyi hastanede geçirdik. Sabah taburcu olacağız olamıyoruz bi türlü, çünkü sağ ayak uyuşuk ve basamıyor.

Bize hiç bir somut açıklama yapılmadan ayak alçıya alınarak eve gönderiliyoruz. Sadece” on gün sonra kontrole gelin “deniyor. Herkesin merak ettiği ve bizim yanıtlayamadığımız soru şu; ayak neden alçıda? Soruyoruz doktorlara hep bir geçiştirme , kem küm olabilir kalıcı değil geçecek diyorlar.

Beyin cerrahı bir doktor dostumuzdan öğreniyoruz acı gerçeği. Belden yapılan iğne omurilikte sinir sistemine denk geliyor ve bu olay ört bas edilerek bizden gizlenmeye çalışılıyor, alçıda bir göz boyama ,oynadıkları oyunun bir parçası. Şimdi sağlam girdiğimiz hastaneden sakat kalma riskiyle birlikte çıkıyoruz.

Elbet her türlü çaresine bakma gayretimiz olacak ama ne büyük bir rezalet. Çağ atlayan sağlık sektörü bizi sakat bırakıyor, süründürüyor ve öldürüyor. Hekimin bile hile yaptığı bir memlekette gariban vatandaş ne yapsın. İşin kötü tarafı yaptıkları rezaletin sorumusu da yok.